Het bloggen: een tussenstand

Mijn eerste reactie toen ik hoorde dat we een blog moesten maken was: Leuk!.
Het is eens iets anders dan 10 pagina's over een bepaald onderwerp schrijven.

Het zorgt er ook voor dat ik elke dag met de materie bezig ben. Ik ben namelijk nogal een uitsteller. Doordat we elke dag een post moeten doen zet het me aan om meer over oorlog na te denken, er over te praten, dingen op te zoeken... .
Dit zorgt er ook voor dat het voor mij soms een echte opgave is om iets te posten. Het is vaak gebeurt dat ik er wel mee bezig ben maar dat het niet iets is wat nuttig zou kunnen zijn voor mijn blog. Soms heb ik het gevoel dat ik iets moet posten zonder dat het relevant is aan datgene waar ik die dag mee bezig ben.

Het is zeker een groeiproces. Hoe langer je ermee bezig bent hoe leuker het is om iets te posten. Het is wel zo dat ik trots ben op deze blog. Je hebt een duidelijk overzicht over wat je al hebt gedaan en je ziet ook je werk.

Het zou wel fijn zijn moesten we meer bij elkaar reageren. Ik moet hierbij niet de schuld op andere mensen steken want ik doe het zelf ook niet. Het is leuker om te weten dat mensen ook daadwerkelijk datgene lezen dat je gepost hebt.
Dus opdracht voor mezelf: reageer op datgene dat je leest.