Eindreflectie

Ik moet eerlijk zeggen dat ik in het begin niet honderd procent achter mijn keuze voor dit vak stond. Ik vond de Tweede Wereldoorlog altijd al interessant in de geschiedenisles maar daar stopt het ook. Maar wat heb ik me vergist. Ik heb zo veel bijgeleerd en ik vond het ook gewoon oprecht leuk.

Het bloggen was iets aparts. In het begin vond ik het een heel leuk idee. Het is fijn om je eigen plaatsje te hebben om je gedachten kwijt te kunnen. Soms had ik wel het gevoel dat ik echt iets moest zoeken om te posten zonder dat dit me echt interesseerde. Maar misschien is dit ook wel goed. Zo word ik gepusht om er elke dag mee bezig te zijn. Ik ben wel weer in de val getrapt waar ik elke keer in trap. Ik heb enorme last van uitstellen. En dit geldt ook voor het bloggen. Ik vind het heel leuk om dingen te posten waar ik echt mee bezig ben. Maar de verplichte post heb ik doorgeschoven naar de laatste dagen. In het begin dacht ik dat ik er gewoon wat moest inkomen maar het bleek dat het toch weer mijn slecht kantje was dat naar boven kwam. Toch schrijf ik deze laatste post met een goed gevoel. Het is fijn om eens iets anders te doen een x aantal pagina’s over een bepaald onderwerp te schrijven.

Ik vond het heel fijn dat we zelf ons eigen leerproces konden sturen. Zo zoek je dingen op die je oprecht interesseren. Ook de lessen waren zo opgebouwd. We vertrokken meestal van onze eigen inbreng. Alleen vind ik het spijtig dat ik op deze manier minder heb geleerd over de Eerste Wereldoorlog en de huidige oorlogen. Dit is natuurlijk mijn eigen schuld omdat ik er dan zelf meer over had moeten opzoeken. Hier kan ik dus uit besluiten dat ik nog iets meer begeleiding nodig heb. Zelf je leerproces sturen is heel fijn maar iets meer begeleiding kan dus in mijn geval zeker geen kwaad.

Ik ben wel blij dat ik mee ben geweest op de stadswandeling. Ik vind dit een hele fijne werkvorm. Ik hoop dat ik hem later ook eens kan toepassen met mijn eigen klas. Ik zou helemaal niet weten hoe ik eraan zou moeten beginnen. Ik denk dat ik hier gewoon te weinig achtergrond voor heb. Het was fijn geweest als we hier wat meer tips voor hadden gekregen. Maar het principe van het te vertrekken van een verhaal is wel iets waar ik over heb bijgeleerd. Het is voor kinderen, en voor mezelf, heel fijn om mee te worden gezogen in een verhaal. Zo wordt alles opeens veel boeiender. Ik was vaak zo mee met het verhaal dat ik de feiten niet goed van het verhaal kon onderscheiden. Dit is dat natuurlijk ook weer een kenteken van een geslaagd verhaal.

Mijn doel was vooral om te proberen te begrijpen wat de slachtoffers en de aanstokers van oorlogen dachten, voelden… . Dit is natuurlijk een zeer moeilijk doel om te bereiken. Je kan je natuurlijk altijd proberen in te leven in andere mensen. Dit is moeilijker naarmate de persoon verder van je eigen leefwereld staat. Zoals ik al vaker heb gezegd zit hier dan ook het probleem. Ik heb nooit oorlog meegemaakt en ik dit zal hopelijk ook nooit gebeuren. Mijn grootouders hebben heel soms wel eens iets verteld maar zelfs dat bleef beperkt. Ik kan mij ook weinig herinneren van de lessen over oorlog in de lagere school. In het middelbaar ben ik hier pas echt een beetje mee in contact gekomen. Ik denk dat hoe later je er mee bezig bent hoe moeilijker het misschien wordt om het te begrijpen.  Ik denk dat ik misschien ook wel een beetje een te positieve of romantische kijk op de oorlog had. Ik probeerde het aandeel van andere mensen buiten de aanstichters altijd wat te minimaliseren. Een oorlog was in mijn gedachten altijd maar opgericht door een select groepje maar er komt veel meer bij kijken. Als je ziet hoe minutieus Hitler was voorbereid dat weet je ook dat hier enorm veel mensen bij betrokken moeten zijn. Er zullen zeker heel veel mensen in oorlogen ergens bij betrokken worden waar ze absoluut niet achter staan maar er zijn er ook zeker die er bizarre gedachtepatronen op na houden.

Een hoogtepunt voor mij waren de bezoeken.  Het was heel fijn om zelf te kunnen beslissen waar we naartoe gingen. Ik denk ook dat we goede keuzes gemaakt hebben die ons geholpen hebben bij het uitwerken van onze lessen. Vooral het museum vond ik heel interessant. Dit is volgens mij de plaats waar ik het meest heb bijgeleerd en waar ik zelf daarna ook nog het meest over heb nagedacht. Mijn mening over de bezoek naar de Dossin kazerne en het fort van Breendonk kan je in een andere post lezen.

Bij het uitwerken van de lessen had ik het in begin een beetje moeilijk om het onderwerp duidelijk af te bakenen. Ik was veel ruimer aan het denken dan eigenlijk nodig was. Ik vond het fijn om ook echt met de informatie die we allemaal hebben meegekregen aan de slag te gaan. Zo stuit je ook nog op gaten in je kennis en zoek je hier weer meer over op. Het was fijn om met mijn groepsleden samen te werken. Ik denk dat we goed op elkaars ideeën konden inspelen. Doordat we echte lessen moesten uitwerken denk je ook meer na over bepaalde stukken uit de oorlog die daarvoor iets minder belangrijk leken. Het zijn de kleine delen die het geheel maken.

Ik kijk met een positieve blik terug op dit keuzetraject. Ik heb er veel over bijgeleerd. Niet alleen over de oorlog maar ook over onverwachte dingen zoals bloggen. Ik had nooit gedacht dat dit zou voorkomen in onze opleiding maar het is eens een verfrissend idee. Ik denk dat ik ook veel heb bijgeleerd over wereldoriëntatie in het algemeen. Ik denk dat ik zelf tijdens mijn stages te veel op de oppervlakte bleef. Ik denk dat dit vak mij gaat helpen met de lessen die ik in de rest van mijn leven ga moeten geven. 

Invloed van oorlog

Ik denk niet dat ik mij ooit echt ga kunnen voorstellen welke invloed een oorlog op een persoon kan hebben. Het staat zo ver van ons leven nu.

Ik denk dat angst het gevoel is dat het meeste voorkomt in het leven van mensen die zo'n gebeurtenis meemaken. Angst voor je eigen leven, voor het leven van mensen waarvan je houdt, angst voor wat er nog moet komen en angst voor het onbekende. Ik denk dat de onzekerheid in tijden van oorlog verschrikkelijk moet zijn. Je kan niet je eigen leven lijden op de manier die jij wil. Je leven wordt geleefd. Je kan maar een beperkt aantal keuzes maken. Ga je mee in het verzet, vecht je mee, aan wie zijn 'kant' sta je... . Maar al deze keuzes hebben met de oorlog te maken. Er is niets daarbuiten.

Iemand verliezen in een oorlog moet ook verschrikkelijk zijn. Misschien heeft die persoon er zelf voor gekozen om te gaan vechten, om zijn land en zijn bewoners te verdedigen. Maar het is natuurlijk nooit de bedoeling om te sterven. Dit is volgens mij heel moeilijk om te aanvaarden voor de achtergebleven familie en vrienden. Ook mensen die gestorven zijn die gewoon op straat liepen, die totaal geen aandeel hadden in de oorlog, hadden niet mogen sterven. Niemand heeft het recht om te beslissen om zo veel mensen te vermoorden. Als je wil strijden voor een doel moet je dat proberen te doen zonder daarbij andere mensen te  betrekken. Dit is volgens mij ook het gevoel die slachtoffers hadden.

Ik denk dat kinderen nu ook heel erg aangegrepen kunnen zijn voor een oorlog. Ik denk ook niet dat zij ooit ten volle zullen beseffen hoe zo'n gebeurtenis zo'n grote impact kan hebben op je leven. Maar het is belangrijk dat we het proberen te begrijpen.

Ik denk dat er weinige dingen zo veel invloed hebben op zo veel verschillende mensen als een oorlog. Het is zo vernietigend.

Lesidee

Mijn groepje (Senne, Joyce en ik) hebben ervoor gekozen om rond de Tweede Wereldoorlog te werken. Dit komt omdat we hier allemaal het meest in geïnteresseerd waren.

Het personage waarrond we gewerkt hebben is Mariëtte. Zij is een meisje van 12 jaar. Ze leeft nog bij haar ouders tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het gezin is het helemaal niet eens met het gedachtegoed van Hitler en ze besluiten om een Joods gezin in huis te nemen. Dit zorgt natuurlijk voor heel wat avonturen en geweldige verhalen. Deze twee gezinnen zullen de basis voor onze lessen worden.

Mariëtte heeft een aantal voorwerpen doorheen haar leven bijgehouden. Dit heeft ze gedaan omdat ze nooit wou vergeten wat er toen allemaal gebeurt was.

De voorwerpen die ze heeft bijgehouden zijn de volgende:

• Haar dagboek: Dit vormt een rode draad doorheen de lessen. Het is ook een sleutelpunt tijdens de les over D-Day. 
• Een trein: Hier begint het verhaal voor de meeste Joden die naar concentratiekampen worden gevoerd.
• Een Davidster: Hiermee werden de Joden gebrandmerkt. En zo belanden we ook in de concentratiekampen.
• Oude foto's: Dit vormt de basis rond een les over foto's en het fototoestel

Ik vind zelf dat we een hele fijne samenwerking hebben in ons groepje. Ook de uitstappen die we gedaan hebben, hebben ons zeker geholpen bij het opbouwen van onze lessen. 

Waarom het thema oorlog in het basisonderwijs?

Kinderen kijken ook naar het nieuws. Zij zien ook dat er op veel verschillende plaatsen ter wereld oorlog is. Het is belangrijk voor hen dat wij dat als leerkracht kunnen kaderen en kunnen uitleggen. Dit moet natuurlijk gebeuren op het niveau van het kind. Zij hebben er niets aan om de hele politieke toestand van een land te weten. Ze moeten volgens mij wel weten dat het niet overal ter wereld het leven hetzelfde loopt als hier. Als je les geeft in een stad komt dit volgens mij nog meer ter sprake. Hier heb je sowieso al meer diversiteit. En misschien zitten er wel kinderen in je klas die zijn moeten vluchten omdat er oorlog is in hun land.

Het is volgens mij ook belangrijk dat kinderen weten wat er vroeger is gebeurt. De wereld en zijn mensen zijn nu eenmaal zo door zijn geschiedenis. Er vallen veel dingen te verklaren door de geschiedenis. En je kan geen geschiedenis vertellen zonder les te geven over oorlog. Dit moet natuurlijk niet met alle schokkende details maar wel hetgeen dat die leerlingen op die moment aankunnen.

Het is ook gewoon belangrijk dat er bepaalde gebeurtenissen niet vergeten worden. Hopelijk kunnen wij of onze kinderen dan later gelijkaardige gebeurtenissen herkennen en stoppen. Daarom is het belangrijk dat ze correct ingelicht worden. En dit moet volgens mij niet wacht totdat ze volwassen zijn.

Het keuzetraject

Ik heb tijdens dit keuzetraject veel over mezelf geleerd.
Ik ben te weten gekomen dat ik vooral ben geïnteresseerd in de Tweede Wereldoorlog. Ik denk dat het mij aanspreekt om dat het totaal niet te begrijpen is. Ik heb op deze blog al meerdere malen gezegd dat ik er nog altijd niet bij kan dat één persoon zo veel invloed kan hebben op zo'n massa mensen. Dat er maar één iemand een verschrikkelijk idee in zijn hoofd moet hebben en dit moeten uiten op het juiste moment en dat dit enorme gevolgen kan hebben. Ook de heel zorgvuldige voorbereiding is me opgevallen. De organisatie van de concentratiekampen, het vervoer, het leger... . Het is letterlijk ongelooflijk.

Ik heb nu ook zelf ondervervonden dat vertrekken vanuit je eigen kennis en interesses veel beter is dan gewoon klassikaal lesgeven. Doordat we zelf ons onderwerp mochten kiezen ben je veel meer betrokken. Ook de gesprekken die begonnen zijn met de flappen in de klas hadden anders niet kunnen plaatsvinden. Je leert van en met elkaar.

Wat ik al langer wist is dat ik veel te weinig weet over de huidige oorlogen. Ik weet niet waarom ze begonnen zijn, wie er allemaal bij betrokken is, wat onze rol daarbij is... . Misschien was het beter geweest om hierbij toch nog meer informatie te krijgen in de klas.

Tot hiertoe heb ik al veel opgestoken en heb ik er ook zeker van genoten. Ik heb zeker geen spijt van dit keuzetraject.

Oorlog?!

Oorlog, wat is dat?

Van Dale:
oor·log (de; m; meervoud: oorlogen) 
1strijd tussen twee of meer volken: oorlog voeren; in oorlog zijn met; heilige oorlog omwille van het geloof gevoerd; een patatje oorlog met mayonaise en pindasaus
2onenigheid tussen twee personen of groepen van personen: het wordt oorlog tussen die twee; broodoorlog waarbij brood wordt verkocht tegen telkens lagere prijs

Een ding klopt volgens mij zeker: Een strijd tussen twee of meer volken.

Ik denk niet dat je een ruzie of conflict tussen een beperkt aantal mensen een oorlog kan noemen.

Wikipedia:
Oorlog is een gewapende strijd tussen volkeren of staten. Als etnische of religieuze groepen binnen dezelfde staat met elkaar een gewapende strijd voeren spreekt men van een burgeroorlog. Men spreekt van een wereldoorlog als een meerderheid van de grootste en sterkste landen over de hele wereld bij de oorlog betrokken is. Oorlogen tussen staten onderling zijn tegenwoordig zeldzaam.

Hier is volgens mij een belangrijke nuance in aangebracht. Namelijk dat een oorlog een gewapende strijd is.

Het enige wat ik mis in deze definities is dat ze niet weergeven hoe verschrikkelijk een oorlog is. Ze zeggen niet hoeveel geld het kost, hoeveel slachtoffers het eist, hoe levens het verwoest... .

Mijn definitie:
Een oorlog is een gewapende strijd tussen twee of meer volkeren of staten. Dit kan uit religieuze, territoriale of andere redenen. Het verwoest levens en kost heel veel geld. Het is vaak te voorkomen door duidelijke afspraken en goede communicatie.

Het bloggen: een tussenstand

Mijn eerste reactie toen ik hoorde dat we een blog moesten maken was: Leuk!.
Het is eens iets anders dan 10 pagina's over een bepaald onderwerp schrijven.

Het zorgt er ook voor dat ik elke dag met de materie bezig ben. Ik ben namelijk nogal een uitsteller. Doordat we elke dag een post moeten doen zet het me aan om meer over oorlog na te denken, er over te praten, dingen op te zoeken... .
Dit zorgt er ook voor dat het voor mij soms een echte opgave is om iets te posten. Het is vaak gebeurt dat ik er wel mee bezig ben maar dat het niet iets is wat nuttig zou kunnen zijn voor mijn blog. Soms heb ik het gevoel dat ik iets moet posten zonder dat het relevant is aan datgene waar ik die dag mee bezig ben.

Het is zeker een groeiproces. Hoe langer je ermee bezig bent hoe leuker het is om iets te posten. Het is wel zo dat ik trots ben op deze blog. Je hebt een duidelijk overzicht over wat je al hebt gedaan en je ziet ook je werk.

Het zou wel fijn zijn moesten we meer bij elkaar reageren. Ik moet hierbij niet de schuld op andere mensen steken want ik doe het zelf ook niet. Het is leuker om te weten dat mensen ook daadwerkelijk datgene lezen dat je gepost hebt.
Dus opdracht voor mezelf: reageer op datgene dat je leest.